Vorige week was ik twee dagen in Kijkduin op cursus. Intensief en interessant. We delen ervaringen en we leren van interessante trainers (bijvoorbeeld Hans de Sonnaville; Mathieu Weggeman of de laatste keer dus Paul Valens). De groep bestaat uit enkele ondersteuners (vier) en veertien wetenschappers van diverse faculteiten van de TU Delft. Ik heb elke module wel een keer aan iemand met plezier uitgelegd wat het toch is dat wij doen met die ruim 107 fte. En ik leer zelf ook veel over de faculteiten, hoe het werkt (of niet werkt) met afdelingen, secties en hoogleraren.
Maar wat ik nu wil delen en waar ik zo van onder de indruk ben, is een lezing “the last lecture – Achieving your childhood dreams” waar Michiel Kreutzer ons op attendeerde en waar wij allen meteen de helft van hebben gekeken tijdens de cursus. Toevallig kwamen veel zaken die wij tijdens die module hadden behandeld terug in het verhaal van deze Randy Pausch. Misschien hebben velen (miljoenen hits heeft dit filmpje al inmiddels, opgenomen op 18 september 2007) deze lezing allang beluisterd of bekeken, maar voor mij (en voor de rest van de groep) was het nieuw.
Ik vind het geweldig imponerend om te zien hoe iemand op zo’n moment (met terminale kanker in zijn lijf; hij is binnen een jaar na deze opname overleden) intiem kan worden met een zaal en zelfspot en humor gebruikt. Daarnaast is het natuurlijk ook reuzeknap om je “wat wil ik later worden” lijstje daadwerkelijk af te kunnen / willen vinken. Zelf heb ik niet zo’n lijstje, niet in past, present of future. Ik vertaal voor mezelf wel de childhood dreams naar de TU Delft library dreams, wat willen we en wat kunnen we worden of doen!?
Ik heb snel even gespiekt en was na drie minuten compleet verkocht! Ik ga er thuis eens goed voor zitten, maar weet nu al: dank je voor de tip, echt een “surpise”! Will